Kurgular

Kurgular

Hani biliyorsun, hep bahsettiğim bir şarkı var.. Bir şarkı; aradığım, özlediğim, aslında nasıl, benim de bilmediğim.. İşte onu düşünüyorum bazen, hele yüreğime dokunan bir şarkı duyduğumda. "Bu, o mu acaba?" diye soruyorum kendime, korkak ve zavallı bir ruh haliyle. Korkak; çünkü ya o ise, bu kadar zaman, bu kadar hüzün sonrası ne olacak halim? Zavallı; çünkü ya o değilse, daha ne kadar zaman geçmesi gerekecek?

Bazen duyduğum bir şarkının, aradığım o şarkı olduğunu düşünüyorum ama her seferinde çatlak notalar veya detone bir vokal bozuyor her şeyi. "Hiç dinlememiş olsaydım" dedirtiyor insana. Öyle ki, acaba aramak mı hata, yoksa bulduğunu sanmak mı, onu bile bilemiyorum. Vazgeçeyim diyorum kendi kendime, ama insan kendinden vazgeçemiyor ki.. O etine batıp duran umut yok mu, kancasını derine saplamış, çıkarıp atamıyorsun içinden istesen bile. Çaresiz yürümeye devam ediyorsun ve aramaya, aradığını bilmeden, bulacağını ummadan..

Hani bir kez söylemiştim, "bu kadar zor mu olmalı bazı şeyler" diye sana.. Sen de bana kolay olursa kıymeti olmayacağını söylemiştin.. Aslında beni yanlış anlamıştın. Çünkü ben sadece "bazı" şeylerin kolay olmasını istemiştim, zaten diğer her şeyin zor olacağını biliyordum. Sadece bazı şeyler, belki küçük şeyler, ama insana devam etme gücü verecek minik, miniminnacık umut çiçekleri. Onlar bile bu kadar dikenli olmak zorunda mı? Olmalı mı? Ey Tanrım, ne çok vaktin var bizlerle eğlenmek için!

Hatırlıyorum, hep ellerinin ne denli yaralı olduğunu söylerdin.. Ben de seni iyileştirmek istediğimi.. Belki de bir şarkı değil aradığım, ne dersin? Belki de.. Hani küçükken okuduğumuz çizgi romanlar vardı.. Sonunda ne olursa olsun iyi ve yürekli kahraman tüm kötüleri yener ve güzeller güzeli sevgilisini kurtarır. Ama ilginçtir ki, sevgilisi kahramanın gerçekte kim olduğunu bilmez hiç.. Aslında onu tanımaktadır ama kostümü ile değil, bir kahraman olarak değil. İşte belki de ben o kahraman olmak istiyorum, sen de o sevgilisin, sevgilimsin. Bir şarkı değil belki de aradığım, bir kahramanlık hikayesi. Şarkı sadece o hikayenin tamamlayıcısı.

Aslında düşünüyorum da, ne önemi var? Şarkıyı bulsam ne olacak? Veya o kahraman olabilsem? Tüm dünya dizlerinin üstüne çöküp bana selam mı verecek? Her şey olduğu gibi kalacak, yeni olanlar ise eskiyecek ve farklılığını yitirecek. İşte, ne kadar böyle düşünsem de o bahsettiğim umut çiçekleri yok mu.. "Peki ya bu sefer farklı olursa, farklı kalırsa; senin kalırsa" diye çınlatan kulaklarımı. İşte o çiçekleri seviyorum ben. Biliyorsun, ben küçük ihtimallerin adamıyım; en sevdiğim ihtimal %1 benim, çünkü en kıymetlisi o. Aradığım o küçük ihtimal sanırım. Veya ben ne aradığımı bilmiyorum.. Umut çiçekleri bile çoktan solmuş veya hiç varolmamış; her şeye hakim olan ne şarkı, ne kahraman ne de küçük ihtimal; aslında benim deliliğim.

Peki, sen benim deliliğim olur musun?

Eray ÇINAR, 02/02/2007